Upala Kupfferovih žlijezda (bulbo-uretralne žlijezde) naziva se kuperit. Može biti jednostrana ili obostrana i česta je komplikacija uretralne infekcije. Klinički se može zamijeniti s prostatitisom zbog sličnosti i lokalizacije simptoma.
Obično se javlja kuperit 2-3 tjedna nakon relapsa akutnog uretritisa. Može se javiti i nakon transuretralnih dijagnostičkih i liječničkih postupaka, u kojima su žlijezde inficirane retrogradno.
Kanali žlijezde su vrlo mali u kalibru i brzo se začepe. Tako infekcija opstaje i širi se lokalno, unutar žlijezde. Najčešći etiološki uzrok cuperitisa su isti mikroorganizmi koji ga uzrokuju urogenitalnog infekcije– E. coli, N. gonoreja, Chlamydia trachomatis, Pseudomonas aeruginosa.
Klinički postoje dva oblika tijeka bolesti – akutni i kronični cuperitis. Onaj oštri kuprit razvija se brzo i počinje groznicom do 40 ºS. Pacijenti izvješćuju jaka bol i težina u perineumuopća slabost, česta i bolna defekacija. Mokrenje je također bolno, otežano i sporo, a ponekad i potpuno zadržavanje urina, zbog nemogućnosti mokrenja. U tim se slučajevima lako može zamijeniti sa suženjem uretre.
Brzo začepljenje kanala žlijezde dovodi do apscesiranje. Žlijezda natekne, postane gusta i ispunjena gnojem, a nastaje edem okolnog tkiva. Naknadno se javlja fistulizacija apscesne šupljine na kožu međice, uretru ili u najtežim slučajevima infekcija može teći sa slikom generalizirane infekcije – sepse. Kada se u Kupfferovim žlijezdama razvije apsces, pacijenti se žale na bolove pri hodu, stajanju, sjedenju.
Kronični cuperitis razvija se nakon akutnog couperitisa, ali je obično povezan s defektom u jugularnoj žlijezdi poznatoj kao siringokela. Ovo posljednje doslovno znači cistično prošireni kanal Kupfferove žlijezde. Simptomi variraju od asimptomatskog protoka do potpune retencije urina uz začepljenje tubula i oticanje cistične tvorbe u lumenu uretre. Zastoj sekreta žlijezde uzrokovan formiranim kalcifikatima nalazi se u starijih bolesnika.
Dijagnoza se postavlja fizikalnim pregledom, laboratorijskim i instrumentalnim pretragama. Kod akutnog kuperitisa utvrđuje se visoka osjetljivost, jaka bol na mjestu zahvaćene žlijezde (češće lijevo). Budući da se žlijezda prazni spontano, možda neće biti opipljiva.
Instrumentalno, ehografija se koristi kao metoda ultrazvučnog razlikovanja akutnog i kroničnog kuperitisa na temelju nekih ehografskih parametara – ehogenosti, stupnja vaskularizacije parenhima, indeksa rezistencije.
Tijekom akutnog razdoblja bolesti promatra se u laboratoriju leukocitozaa u urinu – leukociturija. Uzročnik se može izolirati i kulturom. Siringokela Kupfferove žlijezde može se vizualizirati kao kanal paralelan s uretrom i mora se razlikovati od fistule, ekstravazacije kontrastnog materijala ili duplikacije uretre.
Liječenje je određeno težinom simptoma, izoliranim uzročnikom i kliničkom slikom. Ležanje se preporučuje u kombinaciji s davanje antibiotika širokog spektra. Također se primjenjuje fizioterapija toplim postupcima u području perineuma. U slučaju potpune retencije mokraće radi se suprapubična drenaža mjehura. Kod formiranja apscesa primjenjuje se izravna aspiracija kao najučinkovitiji postupak liječenja.
U liječenju kroničnog oblika kuperitisa najčešće se provodi transuretralni otvor na siringokela u lumen uretre (marsupijalizacija). Ali u određenim slučajevima potrebna je incizija i resekcija žlijezde te eventualno perinealna siringokela.
Reference:
Urgentna urologija – prof.dr.sc. Slavov, dr. med
